Mijn naam is Marga Huiskes en ben nu 5 jaar raadslid voor de PvdA in de gemeente Hengelo. ( Inmiddels heeft ze afscheid genomen als raadslid in juni 2008 red.)

Dat is niet de reden waarom ik gevraagd ben om een stukje voor de wijkkrant te schrijven.

De reden is vooral omdat ik in deze wijk geboren ben en, nadat ik enkele jaren elders in Hengelo heb gewoond, er nu weer sinds bijna twee jaar woon.
Mijn wiegje heeft aan de Achterhoekse Molenweg gestaan. In de enige boerderij die er nu nog staat op de hoek met de Lindenweg.

Mijn oudste broer woont er nu met zijn vrouw.
Ik ben geboren in 1953. Het huis waar ik geboren ben is een van de meest vruchtbare woningen in Hengelo. Mijn moeder en haar broers zijn er geboren, en ik heb nog 11 broers en zussen die ook allemaal in deze woning geboren zijn. Mijn moeder is toen ze ging trouwen bij haar ouders in gaan wonen. Zij heeft de zorg voor haar ouders op zich genomen en heeft tot hun dood voor ze gezorgd. Dat dat niet altijd even makkelijk was spreekt voor zich. Tijdens de laatste jaren van mijn opa en oma's leven had mijn moeder ook al 7 kinderen te verzorgen. Zij was een dochter van Blokhoes Jans.
De meeste mensen hadden vroeger allemaal een bijnaam en mijn opa en oma noemden ze Blokhoes/Jans. Mijn opa heette Blokhuis en mijn oma was van Janssen.  Vandaar.

Tegenover ons woonde slager Horstink. Ik weet nog dat hij zijn worstmakerij achter de woning had. We kregen regelmatig een varkensblaas die aan de waslijn te drogen werd gehangen en later als voetbal werd gebruikt.
Slager Horstink was een van de weinige mensen in de straat met telefoon en we maakten daar dan ook als nodig was gebruik van. Ook werden wij op dat nummer gebeld en werd er over straat geroepen TELEFOOOON en dan liepen wij naar Horstink om de telefoon aan te nemen.
Verderop in de Lindenweg zat bakker Bakker. Daar haalde we iedere dag 4 broden en met kerst kregen we zijn ventman mee naar huis anders konden we het niet mee krijgen.

Aan de Troelstrastraat, op de hoek met de Populierenweg zat een groenteboer. Hij had nog zo'n aardappel schrapmachine in de winkel staan waar de aardappels dansend uit kwamen als hij het deurtje opende. Voor aardappels, groente en fruit gingen we naar hem.
Op de hoek met de Wilgenweg zat een fietsenmaker. Hier gingen we heen voor alles wat met fietsen te maken had.

Op de hoek van de Uitslagweg/ A.H. Molenweg zat Bokelermien. Het buurtcafé. Volgens mij kwam deze naam tot stand omdat Mien uit Boekelo kwam. In het café zelf kwamen we bijna nooit. Als er bij ons onverwachts bezoek kwam, of de pastoor kwam, dan gingen we naar Bokelermien en haalde daar een klein flesje borrel. We gingen dan achterom en meestal kreeg mijn vader daar in de keuken een gratis borreltje.

Tegenover Bokelermien op de andere hoek zat de VEGE.  Hier deden we onze dagelijkse boodschappen. Later werd dat de SPAR op de hoek Troelstrastraat/Uitslagsweg.

De melkboer kwam nog met paard en wagen aan huis. Zijn paard “Does” vrat de heg bij ons voor een gedeelte kaal. De melkboer had nog losse melk die per maatbeker werd verkocht.
In de Lindenweg zat nog een huishoudelijke winkel die ook speelgoed verkocht. Je zou het nu de Blokker noemen.
Benzinepomp Kruidhof was er toen ook al. Mijn vader liet daar zijn tank van de SOLEX vol gooien voor 90 cent. Later werd dat 1 gulden.
Een rib uit zijn lijf.
Een lompenboer kwam met de bakfiets in de straat om lompen op te halen. Zijn kar hing vol met molentjes en ander leuk speelgoed dat je kreeg nadat de lompen aan een haak gewogen waren.
Alles was in de wijk aanwezig. Ook scholen en kerken etc. Het was allemaal op loopafstand.

Zelfs het zwembad, Weusthag en Castorbad was af te lopen. Aan speelruimte hadden we ook geen gebrek. Op de speelplaats van de Beukschool en zelfs in de straat kon men naar hartelust spelen.

Vaak gingen we naar de Houtmaat en het Van Alphenbos. (Weusthagpark nu red.) We liepen dan voor een groot gedeelte door open veld.

De Hengelose Es was er toen nog niet . Ik heb gezien dat deze wijk werd gebouwd.

Jaren later toen ik bij Ons Belang werkte heb ikzelf geholpen met de sloop van deze wijk en de wederopbouw van de huidige nieuwbouw.
Eigenlijk is het te gek dat je een wijk die nog maar 35/ 40 jaar bestaat weer gaat slopen, maar achteraf vind ik dat dat goed is geweest. We hebben nu een prachtige wijk en een mooi winkelcentrum.
Als straks het nieuwe wijkcentrum klaar is kunnen we helemaal genieten.

Terwijl ik dit allemaal aan het schrijven ben denk ik “ Hoe is het mogelijk dat alles in zo'n korte tijd is veranderd, en hoe zal het er allemaal over 50 jaar uit zien. Ik zeg niet dat alles slechter is geworden. Het woongenot zal voor veel mensen verbeterd zijn, maar de sociale contacten zijn een stuk minder geworden. Dat vind ik wel een gemis. We hebben elkaar niet meer echt nodig omdat iedereen b.v. telefoon heeft en er wel voor zorgt dat je niet hoeft te lenen bij de buren. Toch is een goede buur het beste wat je kan overkomen wat betreft plezierig wonen.

Maar al met al kunnen we trots zijn op onze wijk en ik woon er met veel plezier. Ik hoop dat dat voor iedereen in de wijk het geval is.