Vanaf de Achterhoekse Molenweg tot aan het huidige hertenkamp woonden veel mensen met de achternaam Uitslag. Het was allemaal familie van elkaar. Het huis waar de oorspronkelijke familie Uitslag vandaan komt, was een grote boerderij. Deze stond op de plek waar nu het winkelcentrum de Hengelose Esch staat.

 

 

Dhr. Uitslag vertelt dat men niet meer precies weet wanneer deze is gebouwd. Maar de eerste boerderij stond er al in het jaar 1600 en misschien al wel in 1500. Op enig moment is deze grote boerderij afgebrand. Men heeft toen op dezelfde plek een kleinere boerderij met grote schuur gebouwd. Wanneer de brand precies heeft plaats gevonden is niet meer te achterhalen. Bekend is wel dat bij de afbraak van deze kleine boerderij in de beginjaren 1960  er nog spanten in zaten van de veel grotere boerderij, aangebrand, maar blijkbaar nog zeer goed te gebruiken.

 

In de jaren 60 was de Uitslagsweg vanaf 't Trefpunt nog een zandweg. Die liep dan verder richting Houtmaat. Achter de boerderij van de familie Uitslag, op de plek waar nu het gezondheidscentrum de Hengelose Esch staat, stond ook een huis van een familie Uitslag en omdat het ging om familie kon je over de grond van de boerderij, van de een naar de ander lopen.  Achter dit pand in het witte huis, dat er nu nog staat, woonde de familie Bijen. Het geslacht Uitslag was zeer kinderrijk, vandaar dat men dicht bij elkaar in de buurt woningen bouwde. Nu eind 2006 wonen er nog maar 2 families aan de Uitslagsweg.

 

 

Zo woonden tegenover Bunte ook enkele gezinnen Uitslag. In de hoek Uitslagsweg, Sloetsweg en Lindeweg werd de grond vroeger “het Franse kamp” genoemd. Bij bebouwing had men op deze plek in de grond een groot Frans mes, restanten van een vuurplaats en botten van dieren gevonden. Op deze plaats hadden Franse soldaten in de tijd van Napoleon lekker zitten smikkelen.

 

 

Op de plaats waar Groenteman Arjan zat en nu een Shoarma zaak is, stond ook een huis. Hier woonde de familie Bijen, in de volksmond de “kleine Bijen” genoemd. In dezelfde straat woonde nog een familie Bijen, die de “grote Bijen” genoemd werd. U raadt het al: de ene familie was klein van stuk en de andere bestond uit grote “kerels”.
Nog even terug naar het pand van de oude C1000, ons toekomstige wijkcentrum, daar stond vroeger dit blok van 2 huizen.

 

 

 

Iets verderop richting Sloetsweg stonden 3 huisjes . Op de hoek van deze huisjes woonde toen de scharenslijper Thomas de Jong. Na afbraak van de 3 huisjes woonde hij tijdelijk in de woonwagen  op grond van de boerderij.

 

Aan de andere zijde van de Uitslagsweg, vanaf de Sloetsweg tot aan ±  de Achterhoekse Molenweg bevond zich een stuk grond die door de toenmalige bewoners “de weelde wei” genoemd werd omdat hier zoveel opslag van wilde grassoorten groeide.

 

 

Bij de uitbreiding van Hengelo, door het bouwen van de Hengelose Es Noord, is er veel verdwenen. Zoals ook de tijd waarin dit bestond, voorbij is. Het is niet vreemd dat mensen hier met nostalgische gevoelens aan terug denken.
Ook leuk om te weten is dat de mensen die naast het hedendaagse trefpunt aan de Uitslagsweg woonden niet in Hengelo maar in de gemeente Weerselo woonden.

 

De vraag blijft: waar en bij wie was je beter af?

 

Toen de grootvader van dhr. Uitslag nog op de boerderij woonde, woonde daar ook nog een ongetrouwde broer bij hem in. Deze broer had de gewoonte met oud en nieuwjaar 's nachts met een geweer het nieuwjaar “in te schieten”.
Nu was dat geweer een oude Franse voorlader, totaal onbetrouwbaar. Hij had er ook geen kogels bij, dus knipte hij stiekem een paar tinnen lepels in kleine stukken, daar aten ze toen nog mee, en propte deze stukjes in het geweer.
Goed aanstampen met de laadstok en dan met z'n allen naar buiten.

 

 

Daar bond hij het geweer aan een boom met een halstertouw. Deed het kruit op de pan, dit alles natuurlijk met een fikse borrel op. Vervolgens bond hij een touwtje aan de trekker.  Gaf het bevel “achteruit allemaal”.
Want als de boel uit elkaar knalt, gaan wij er allemaal aan. Aldus geschiedde. Zelf ging hij met het touwtje in de hand achter de boom staan en dan trok hij. Er kwam een knal zoals ze nog nooit gehoord hadden. Glas gerinkel. Hij had bij de familie Bijen (de kleine) de ramen er compleet uitgeschoten. Och, zei Bijen de volgende ochtend ”ie hebt mie mooi de roeten d'r oet e schotten” .
Ja dat klopt, zei Uitslag laat ze der maar weer inzetten en doe mij de rekening maar. Niks geen trammelant, zo loste je dat vroeger samen op.

 

Bij deze wil ik de heer Uitslag hartelijk bedanken voor zijn spannende verhalen over vroeger waardoor we deze reis in het verleden konden maken. Verder wil ik hem ook nog bedanken voor het ter beschikking stellen van de foto's bij dit reisverhaal.