Bewoners van de Hengelose Es

Interview met Gerda Mengerink

Het interview is afgenomen door  Marjan Stroot.

Hoe kwamen wij in de Hengelose Es terecht?

In de zomer van 1972 zijn we in de J. Bosboomstraat komen wonen. Dit op advies van Dr. De Jonge, senior. Hij gaf aan: Dit is het gezondste deel van Hengelo in verband met de schone lucht.

Twee kinderen in ons gezin hadden astma, eczeem en uitslag. We kwamen van de Eduardstraat.

Mijn ouders hebben alles fietsend verhuisd. De grote zaken gebeurden wel met een vrachtwagen.

We kwamen dus in een groot huis. Toen ik uit huis ging (1975) ben ik 3 jaar uit de Hengelose Es weg geweest. Daarna terug naar de  Johannes Vermeerstraat. Ik wilde terug omdat mijn familie er woonde en dit was de plek waar je nog een eengezinswoning kon krijgen.

Kun je enkele kernwoorden noemen om het wonen in de wijk te beschrijven?

Saamhorigheid in de buurt. Wat deden wij? Wij organiseerden veel activiteiten:

• Volleybal toernooi tussen de C. Ritzema-/ Van Alphenstraat
• BBQ
• Speeltuintje gebouwd door buurtbewoners daarna soep eten.
• Dart wedstrijden
• Glühweinfeesten
• Pannenkoekfeesten met de kinderen
• Belangrijkste plek: picknick tafel op het plein.
• Hier hebben we gefeest en gehuild.
• Rouwproces wanneer er iemand overleed zoals meneer Calmer, Frans Keupink, (Kemerink op Schiphorst) oom Toontje. Oom Toontje was het aanspreekpunt op straat. Hij kende iedereen en wist alles. Net zoals Frans. Wanneer ik thuis kwam kon Frans me zeggen:

            Hubert is aan het stofzuigen of Hubert is met het hondje naar buiten.

De laatste jaren heeft Hubert de rol van  het aanspreekpunt op het pleintje overgenomen

van Frans en Toon. Hij heeft veel fietsjes opgeknapt, bandjes geplakt enz. voor de buurtkinderen. Voor gereedschap, schroefjes of boutjes wist de buurt Hubert ook altijd wel te vinden.

Hoe was het om te verhuizen?

Toen we het hoorden waren we erg blij. Ik wilde vanzelfsprekend terug naar de Hengelose Es. Toen ik begreep dat we niet terug konden, vond ik dat verschrikkelijk. We hopen dat we ons in Groot Driene net zo thuis gaan voelen als in de Hengelose Es. Een picknicktafel  bij het speeltuintje zou daar zeker bij helpen.

Met een potje zelfgemaakte jam verlaat ik hun nieuwe huis, dat natuurlijk weer …. aan een speeltuin en de ontmoetingsplek van de buurt ligt.

Zou de picknicktafel van de Jacob Marisstraat hier niet mooi passen?